ექსპერტების პროგნოზით, 2030 წლისთვის კიბერუსაფრთხოების ნახევარი აქტივობები პრევენციულ მიდგომებზე იქნება დაფუძნებული და არა მხოლოდ ინციდენტების რეაგირებაზე. პროგრესის მთავარი მამოძრავებელი ფაქტორებია ავტომატიზაცია და ხელოვნური ინტელექტი, რომლებიც შესაძლებლობას იძლევიან, რომ საფრთხეები გამოვლინდეს მანამდე, სანამ ისინი რეალურ პრობლემად იქცევა.
ტენდენცია მიანიშნებს, რომ უსაფრთხოების სექტორი გადადის „შეტევის შემდეგ რეაგირებიდან“ – „შეტევამდე აღკვეთაზე“. კომპანიები სულ უფრო მეტად იყენებენ პროგნოზირებად ანალიტიკას, პროგრამულ სკანირებას და მანქანურ სწავლებაზე დაფუძნებულ მოდელებს. ეს ინსტრუმენტები ამონიტორინგებენ ქსელურ ქცევას, გამოავლენენ ანომალიებს და აფიქსირებენ პოტენციურ საფრთხეს მანამდე, სანამ ის კრიტიკულ ინციდენტამდე მივა.
ამასთან, ექსპერტები გვაფრთხილებენ, რომ მხოლოდ ტექნოლოგიაზე დაყრდნობა საკმარისი არ იქნება. ორგანიზაციებს მოუწევთ საკუთარი პროცესებისა და პოლიტიკის გარდაქმნა ისე, რომ პრევენცია გახდეს უსაფრთხოების სტრატეგიის საფუძველი. პრევენციული მიდგომა მოითხოვს უფრო მჭიდრო თანამშრომლობას IT-სა და ბიზნესის ხელმძღვანელობას შორის, რათა უსაფრთხოება იყოს არა დანახარჯი, არამედ ბიზნესის მდგრადობის აუცილებელი ელემენტი.
2030 წლისთვის მოსალოდნელია, რომ უსაფრთხოების ეკოსისტემა მთლიანად შეიცვლება: თავდამსხმელების ტაქტიკა უფრო დახვეწილი გახდება, ხოლო ორგანიზაციებს დასჭირდებათ ისეთი მოდელები, რომლებიც მუდმივად სწავლობენ და ადაპტირდებიან. ეს გარდაქმნა, ერთი მხრივ, გაზრდის თავდასხმების აღმოსაჩენად საჭირო სისწრაფეს, მაგრამ მეორე მხრივ მოითხოვს მუდმივ ინვესტიციას ადამიანურ და ტექნიკურ რესურსებში.