საქართველო ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსთან კვლავ „ერთი ნაბიჯით უკან“ არის

2022 წელს ჰოლანდიის პრემიერ-მინისტრმა მარკ რუტემ თქვა: „საქართველო ერთი ნაბიჯით ჩამორჩება“. და ეს იყო გამოხმაურება ბრიუსელში და მთელ ევროპაში, რადგან საქართველო მართლაც ერთი ნაბიჯით მაინც ჩამორჩებოდა იქ, სადაც სულ რამდენიმე წლის წინ მოწინავე პოზიციაზე იყო. მაგრამ ახლა 2023 წელია, ერთი წელი გავიდა. ამ დროის განმავლობაში, მოლდოვამ და უკრაინამ დიდი ნაბიჯები გადადგა საქართველოსთან შედარებით ევროკავშირში გაწევრიანების გზაზე. მაგრამ საქართველო იბრძვის რუსეთის აგრესიისა და ევროკავშირისა და დასავლეთის მიერ შეთავაზებას შორის.

თუმცა, ყველაფერი ძირითადად უცვლელი დარჩა. ჟურნალისტები და მედიის წარმომადგენლები კვლავ სამიზნეები არიან მმართველი პარტიის მხრიდან. პოლიცია მუდმივად ბოროტად იყენებს უფლებამოსილებას დანაშაულის გამოძიებისა და დასჯისას. ან ისინი რეგულარულად იყენებენ ავტორიტარულ ტაქტიკას მოქალაქეების წინააღმდეგ, რათა აიძულონ განცხადებების წერა ან იძულებითი დათანხმება. იმავდროულად, ECHR აგრძელებს საქმეების განხილვას მოსარჩელეთა სასარგებლოდ და საქართველოს მთავრობის წინააღმდეგ.

შეიძლება გარედან შეხედო საქართველოს და გაინტერესებდეს, რა მოხდა, თუმცა ეს იქნება ქორწილის ფოტოების ნახვა და იმის განსჯა, თუ ვინ იყო საუკეთესო მოცეკვავე. იმის გამო, რომ სანამ სურათი შეიძლება ღირდეს ათასი სიტყვა, იქ ყოფნა უსასრულოდ მეტი ღირს. საქართველოს პოლიტიკური ვითარება არ არის გამონაკლისი ამაში და ისევე, როგორც ქორწილში, აუცილებელია საქართველოს პოლიტიკური ცეკვის განცდა, რომ გაიგოთ, რამდენად დიდია ის.

და მათთვის, ვინც საქართველოს აკვირდება, თუ რა ხდება ერთი მხარის პოლიტიკისა და მეორე მხარის მანევრების დროს, ეს შემზარავია. მმართველ პარტიას სურს, რომ ევროკავშირის საკითხი მომდევნო ადგილობრივი არჩევნების ციკლამდე გაწელოს. ამით მათ შეუძლიათ გამოიყენონ პოლიტიკური მოგება აღქმული მიღწევებიდან იმ 12 ნაბიჯისკენ, რომელიც ევროკავშირმა მოითხოვა. თუმცა, უფრო და უფრო მეტი ადამიანი ერკვევა იმაში, რომ მმართველმა პარტიამ და მათმა ოლიგარქიულმა მმართველობამ განაპირობა საქართველო „ერთი ნაბიჯით უკან“ ჩამორჩენა.

მიუხედავად ამისა, ოპოზიციური პარტიების წევრები და არასამთავრობო ორგანიზაციები საქართველოში იმედგაცრუებულნი არიან ამ ვითარებით და ევროკავშირის კოლეგების მხრიდან მასზე პირდაპირი ყურადღების ნაკლებობით. იმავდროულად, საქართველოში მმართველი პარტია ამტკიცებს, რომ მათ მეტი შექება სჭირდებათ ამ ყველაფრის გამო. ისევ დასავლური აღიარების პოლიტიკურ კაპიტალად გადაქცევა.

მიუხედავად იმისა, რომ ევროკავშირი ზოგადად უარს ამბობს წარუმატებლობის დამსახურებად გასაღებაზე, ისინი აღიარებენ ევროკავშირში გაწევრიანებაზე მომუშავე ქვეყნების მნიშვნელოვან ძალისხმევას. ამ შემთხვევაში, აღიარების ან შექების ნაკლებობა ბევრს მეტყველებს. მიუხედავად ამისა, ეს პოლიტიკური სიდიადე უქმნის საქართველოს უსაფრთხოების ბევრად უარეს საკითხებს, ვიდრე ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსის მიუღწევლობას.

კონკრეტულად, ნებისმიერ დროს, როცა პოლიტიკური პარტია ძლიერდება თვითკმაყოფილ და ადვილად შეცდომაში შეყვანილი ამომრჩევლების ბაზაზე, ეს პარტია ექვემდებარება არასაშინაო გავლენას. უარესი, დავუშვათ, რომ ეს პოლიტიკოსები შეგნებულად ვაჭრობენ დეზინფორმაციით და იღებენ დეზინფორმაციას. ამ შემთხვევაში ისინი ხდებიან სახელმწიფო აპარატისადმი მტრულად განწყობილი უცხოური სუბიექტების სამიზნე.

დღეს საქართველოში უცხოური გავლენა შეიმჩნევა კონფლიქტში დასახულ მიზნებსა და მათ წარუმატებელ ამოქმედებას შორის. საქართველოში დემოკრატიის მზარდი სწრაფი კოლაფსი მთელი ქვეყნის მასშტაბით რუსული მძიმე და რბილი ოკუპაციის ფართო შტრიხებით არის დახატული. მაგრამ საპარლამენტო აპათიის შედეგი გავლენას ახდენს ერის ყველა ნაწილზე.

ყველა სამოქალაქო და სამთავრობო სამსახურის პატივცემულმა წევრებმა უნდა მიიღონ კერძო განათლება თავიანთი კვალიფიკაციის ამაღლების მიზნით, რადგან მთავრობა არ ატარებს მნიშვნელოვან ტრენინგებს. იმავდროულად, კორუმპირებული სახელმწიფო თანამშრომლები იღებენ რბილ სარგებელს, რომელსაც იღებენ იმით, რომ შესაფერის მომენტში სხვა მხარეს იყურებიან ან საქართველოს კონსტიტუციის იგნორირებას უკეთებენ. ყოველივე ამის შემდეგ, სწორი და არასწორი ქანქარა მოძრაობს სპექტრის ამ ორ ბოლოს შორის და არ არის გარკვეული, თუ სად გაჩერდება ის საბოლოოდ. ფუნქციონალურ დემოკრატიაში სამართლიანობის უზრუნველყოფის გარეშე, ისინი, ვინც ცდილობენ ქვეყნის დაცვას გარე საფრთხეებისგან, ვერ უზრუნველყოფენ ეროვნულ უსაფრთხოებას.

უბრალოდ უნდა გადახედოთ მთელ მსოფლიოში სხვა დემოკრატიებს, რომ ნახოთ რამდენი გავლენიანი ქართველი დარჩა საცხოვრებლად ნაკლებად მჩაგვრელ საზოგადოებებში, სადაც მათ შეუძლიათ ისარგებლონ თავიანთი თავისუფლებებით პოლიტიკურად მოტივირებული დევნის შიშის გარეშე. დუმილი ყრუა იმ ხმების არქონის გამო, რაც ამ ხალხმა ოდესღაც მისცა საქართველოში თავისუფლების საქმეს. მაგრამ თუ ყურადღებით მოუსმენთ, შეიძლება სხვა რამის მოსმენა, რაც ასევე დაგვანახებს მიზეზს ამ ციტატისა - "ერთი ნაბიჯით ჩამორჩება".

აქ აშკარად ჩანს რუსული ავტორიტარული ნაბიჯი, რომელიც იკავებს ქართული დემოკრატიის კიდეებს, ისევე უკანონოდ, როგორ დაკავებული აქვს ტერიტორიების 20%.